Święta Rita z Cascii we Włoszech urodziła się w XIVw, od lat młodzieńczych pragnęła wstąpić do zakonu, jednak w wieku 12 lat została wydana za mąż za człowieka rozpustnego i brutalnego. Rita z pokora znosiła złe traktowanie i upokorzenia za strony męża. Urodziła dwóch synów, którzy odziedziczyli charaktery po ojcu. W wyniku konfliktów rodów podczas krwawych walk, zginął mąż Rity. Przed śmiercią zdążył pojednać się z Bogiem i przebaczyć zabójcom. Rita modliła się o chrześcijańskie życie dla synów pałających chęcią zemsty po ojcu. Wkrótce synowie zapadli na ciężką chorobę i zmarli. Rita czując się wolną od więzów ziemskich wstąpiła do Zakonu, gdzie odznaczała się łagodnością, cierpliwością przyjmując wszelkie cierpienia. W czasie Wielkiego Postu w 1443 roku Rita została obdarzona stygmatem rany czoła jakby od kolca cierniowej korony, po czym pozostawała w odosobnieniu kontemplując Mękę Pańską. Przez lata Rita karmiła się jedynie Eucharystią, a w okresie zimowym na jej życzenie zakwitały róże. Przed śmiercią miała widzenie Jezusa, który wyjawił jej dzień śmierci. Już przed pochowaniem jej ciała zaczęły pojawiać się cudowne uzdrowienia i nawrócenia. Ciało Rity zostało zachowane przed naturalnym rozkładem i emanowało przez wieki słodkim zapachem. Symbolem Rity jest róża, połączenie radości z cierpieniem. Wspomnienie Rity przypada na 22 maja. Święta Rita jest patronką od spraw bardzo trudnych.
